Tuesday, July 11, 2006

kenyataan yg tak dapat kita elak!

hari ni aku bangun lambat. mungkin dah jadi kebiasaan sejak aku belajar dan keje sampai dah benti keje, aku akan jadikan hari ahad sebagai hari bangun lambat. bangun tido, turun bawah, kamalia ade kat bawah. tengah tengok melodi. dengan kulit kacang terabur atas meja. wah! blom kawen lagi dah buat cam umah ni umah dia lak.
pastu bile nampak aku je, merengek kat si Saiful nak makan itu ini la, tunjuk cam manja sangat la tu konon. aku buat tak tau je. memula ingat nak masak ke ape, tapi tak jadi la takde mood. aku naik balik tukar baju, start kete blah! tak tau nak pegi mana.
aku plan nak lari la. benci tul ngan keadaan camni. nak lari kat mane? lari kat kuantan, nanti saiful tau. lari balik umah lama pun dia tau. lagipun dia mesti cari aku. bukan sebab sayang, tapi takut mama dia bising wakakaka…
aku rase baik aku cari life baru, batang baru, kongkek skill baru. wakakaka… aku tak kan berubah? kenapa? sebab Tuhan tak tunjuk lagi bala sebenar pada aku. Sebab aku tak rasa betapa bodohnya aku pilih jalan hidup macam ni. Sebab aku tak rase siksanya menjadi orang berdosa. Satu hari nanti Tuhan akan tunjuk dan aku akan rase! Padan muke aku!